Το άγχος του τουρισμού και η πολιτική

Έπειτα από πέντε μήνες πλανητικής κορωνοπάθειας, δεν χωράει αμφισβήτηση πως η πανδημία είναι και πολιτικό γεγονός. Αρκεί ως πειστήριο η αύξηση της επικινδυνότητας του ιού λόγω της «θεραπευτικής» μεθόδου που επέλεξαν οι ηγέτες μεγάλων χωρών, περιφρονώντας τις συμβουλές των ειδημόνων και αυτοπροβαλλόμενοι σαν ιατρικές αυθεντίες. Το γιατροσόφι τους ήταν ένα μείγμα πολιτικάντικων σκοπιμοτήτων, πνευματικής ελαφρότητας και αναλγησίας, ευδιάκριτης όταν έλεγαν ότι 100.000 νεκροί θα είναι ένα «καλό σκορ». Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στην Ευρώπη και στην Αμερική δεν θα είχαν πεθάνει, αν οι κυβερνήτες υπέτασσαν στην επιστήμη το θηριώδες εγώ τους.

Καλώς ήρθε το δολάριο… ξανά

«Κοιτάχτε, ετοιμαζόμαστε για μια άλλου είδους σκλαβιά. Η Ευρωπαϊκή Ενότητα, τι νομίζετε ότι είναι; Είμαστε ένα κράτος με δύναμη ώστε να μπορέσουμε να επιβάλλουμε απόψεις; Θα γίνουμε μια επαρχία στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη. Και θα ‘χουμε μια ψευδαίσθηση ότι συνδιοικούμεθα στην Ευρώπη.

Λοιπόν, αυτή δεν είναι μια σκλαβιά; Τουλάχιστον με τα κριτήρια που είχαμε επί Τουρκοκρατίας. Και πάλι οι εξαιρέσεις επί Τουρκοκρατίας υπήρξαν και αναπτυχθήκανε στον ευρωπαϊκό χώρο. Το ίδιο θα συμβεί και τώρα…

Μόνο που δεν θα ζουν στην Αθήνα και θα ζουν στον ευρωπαϊκό χώρο.

(…) Υπάρχει καμιά εγγύηση σωστής αναπτύξεως, εδώ μέσα, στον τόπο αυτό;

Ποτέ! Αλλά, βέβαια, ο τόπος μας προχωράει πάντα με τις εξαιρέσεις του. Έτσι, θα προχωρήσουμε και στο μέλλον.

Περί Τουρκοκρατίας, λοιπόν, ασφαλώς θα είναι μια μορφή της ευρωπαϊκής μας θητείας -από την οποία, βέβαια- δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε, ούτε να ελευθερωθούμε, διότι θα είναι μια επιλογή μας, ενώ επί Τουρκοκρατίας έγινε μια υποταγή μας. Αυτή είναι η διαφορά»

Μάνος Χατζιδάκις

Εκκλησία και Κράτος: Μια Αγάπη που Κρατάει για Πάντα

Αν υπάρχει ένα ζήτημα για το οποίο έχουν χυθεί τόνοι μελάνης στην Ελλάδα είναι το αιώνιο ερώτημα: Θα υπάρξει ποτέ διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους;

Oι εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, με τις οποίες τάχθηκε κατά του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας φρόντισαν για άλλη μια φορά να μας επιβεβαιώσουν πως η θρησκεία ήταν, είναι και θα παραμείνει το όπιο των ψηφοφόρων, είτε συντάσσεται κάποιος με τον Μάρξ είτε όχι. Το έχουμε συνειδητοποιήσει με την υπάρχουσα κυβέρνηση, έγινε σαφές πως θα ισχύσει και με την επόμενη. 

Κατά την επίσκεψη του στην «Αποστολή» και εν όψει της συνταγματικής αναθεώρησης όχι μόνο διαφώνησε με οποιαδήποτε πιθανή τροποποίηση, αλλά φρόντισε να υπογραμμίσει με φλούο μαρκαδοράκι πως η Νέα Δημοκρατία θεωρεί την εκκλησία εθνικό εταίρο και κοινωνικό σύμμαχο καταργώντας κάθε έννοια Διαφωτισμού. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε εκτός των άλλων, πως στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, στα πέτρινα χρόνια του Μνημονίου, η Ελλάδα βρήκε στήριγμα στην Εκκλησία και πως η Εκκλησία δεν εκπλήρωσε μόνο τον πνευματικό της ρόλο, αλλά επαναβεβαίωσε και την κύρια κοινωνική αποστολή της.

Φτωχοί αγρότες και τσιφλικάδες. Νέοι γιατροί και κλινικάρχες. Νέοι δικηγόροι και μεγαλοδικηγόροι. Έχουν κοινά συμφέροντα;

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών και των ελεύθερων επαγγελματιών  για το νέο ασφαλιστικό αναδεικνύουν και πραγματικά προβλήματα των χώρων αυτών, προβλήματα που λαμβάνει σοβαρά  υπόψη της η κυβέρνηση και συζητά τις κατάλληλες βελτιώσεις του νέου συστήματος.

Αναδεικνύουν όμως και ένα άλλο ζήτημα. Τις μεγάλες κοινωνικές διαφορές στο εσωτερικό αυτών των κοινωνικών στρωμάτων. Διαφορές στα εισοδήματα, διαφορές στην οργάνωση της εργασίας τους και τελικά διαφορές στα συμφέροντα τους.

Μέχρι στιγμής στις κινητοποιήσεις εκφράζονται  δυστυχώς κυρίως τα αιτήματα και  τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών μέσα στους κλάδους αυτούς. Με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα κλίμα αδιαλλαξίας και μια σύγχυση για το τι τελικά συμβαίνει με το νέο ασφαλιστικό.

Υπηρέτες συμφερόντων

Κατακλυσμός (86) υπουργικών και βουλευτικών τροπολογιών στη Βουλή προς εξυπηρέτηση ημετέρων και διαπλεκόμενων συμφερόντων, αμέσως μετά την πανωλεθρία στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οταν το δημόσιο στηρίζει τον ιδιωτικό ΟΠΑΠ σε βάρος του... δημοσίου

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η Χριστίνα Παπακωνσταντίνου έγινε γνωστή στο πανελλήνιο όταν δημοσιοποιήθηκε το λιποθυμικό επεισόδιο που είχε υποστεί το 2012 παρουσία του ισχυρού άνδρα του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Πολ Τόμσεν. Είχε λιποθυμήσει λόγω της έντασης που επικρατούσε στις πολύωρες διαπραγματεύσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας με την τρόικα.

Ως γενική γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής αποτελούσε τα τελευταία χρόνια έναν «μικρό υπουργό Οικονομικών», καθώς ήταν υπεύθυνη για τα πάντα εκτός από τα φορολογικά και τα τελωνειακά ζητήματα.

Economist: «Όμηρος συμφερόντων η εύθραυστη κυβέρνηση Σαμαρά»

Κάποιοι πανηγυρίζουν για το «πλεόνασμα» και την «θετική εξέλιξη στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα». Εκτός Ελλάδας πάντως οι αναλυτές βλέπουν την κατάσταση στη χώρα μας με πιο ψύχραιμη και αντικειμενική ματιά. 

Το έγκυρο βρετανικό περιοδικό «Economist» σε πρόσφατο ρεπορτάζ για την εξέλιξη των συνομιλιών της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών, δίνει μια άλλη οπτική. 

Εκτιμά ότι οι συνεχιζόμενες διαφωνίες ανάμεσα στην τρόικα και την κυβέρνηση σε ζητήματα όπως η απελευθέρωση της αγοράς για το φρέσκο γάλα ή η πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ «υπογραμμίζουν ότι η εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού, υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, του κεντροδεξιού πρωθυπουργού, είναι όμηρος ομάδων συμφερόντων».

Πόλεμος συμφερόντων πάνω από τις πληγές της χώρας

Άγριες διαστάσεις παίρνει ο πόλεμος συμφερόντων με φόντο τις ιδιωτικοποιήσεις πάνω από τις ανοιχτές πληγές της χώρας. Η εφημερίδα Financial Times αποκάλυψε e-mail, που θυμίζει μεθόδους μαφίας, του γνωστού επιχειρηματία φίλου του πρωθυπουργού, ο οποίος επικράτησε στον διαγωνισμό για τον ΟΠΑΠ, προς τον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης: "Αν τολμήσεις να υπογράψεις (σ.σ.: τη σύμβαση με την Ίντραλοτ) θα σου κόψω το κεφάλι".

95 δισ. από το ταμείο των «ιερών αγελάδων» στους ιδιώτες

ΟΠΑΠ και ΔΕΗ «κόβουν χρήμα» και κρατούν σε αγωνία τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Ο ΟΡΟΣ «ιερές αγελάδες» αποτελεί διαχρονικό συμβολισμό για να καταδείξει τη φυσική ικανότητα των συγκεκριμένων ζώων να παράγουν άφθονα προϊόντα απαραίτητα για τη διαβίωση των ανθρώπων, χωρίς να ζητούν τίποτα. Τον ίδιο τίτλο φέρουν στην Ελλάδα (και αλλού) ορισμένες, υπό δημόσιο έλεγχο, εταιρείες με μονοπωλιακή θέση στην αγορά, κατάσταση η οποία τους επιτρέπει να παράγουν άφθονο χρήμα και να το προσφέρουν πρώτα στις διορισμένες διοικήσεις, μετά στους προμηθευτές και στην «τέταρτη εξουσία» (δηλαδή στα μέσα ενημέρωσης και «προπαγάνδας») και τέλος στους εργαζομένους.