Γιατί πας στο γήπεδο

Μένος. Οπαδών κατά των παικτών ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού και, αργά ή γρήγορα, έπεται συνέχεια από τους… περήφανους λαούς Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, Αρη ή όποιας άλλης ομάδας θα γκρεμίσει εν μιά νυκτί τα όνειρα των οπαδών της… Αντιδράσεις, τμήματα στρεβλής στάσης ζωής, ενταγμένης στο άρρωστο ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτως ή άλλως αντανάκλαση της, επίσης ασθενούσας σε πολλές εκφάνσεις της, κοινωνίας μας.

Η κοινωνία της ψηφιακής ηδονοβλεψίας

Το θέαμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων -γράφει ο Γκι Ντεμπόρ- αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων διαμεσολαβούμενη από τις εικόνες. Ο Γάλλος καταστασιακός πλάνητας, στην ανάλυση της «Κοινωνίας του Θεάματος» -κείμενο που γράφτηκε πριν από μισό αιώνα-, εξηγεί πώς το θέαμα μας παρασύρει σε έναν δικό του κόσμο, διεισδύοντας σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής με στόχο να αποκοιμίζει μάζες... και να αφυπνίζει τα ηδονοβλεπτικά ένστικτά μας.

Ανύπαρκτος σχεδιασμός από το υπουργείο Πολιτισμού

Τα πολλαπλά και πυκνά προβλήματα που έχουν ανακύψει για τους εργαζομένους στον τομέα του σύγχρονου πολιτισμού και του θεάματος από την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού αναδεικνύονται από ενώσεις, μεμονωμένες προσωπικότητες, συλλογικότητες, φορείς, σωματεία κ.ο.κ.

Κι ενώ σήμερα περισσότερο από ποτέ τίθεται ως επιτακτική ανάγκη η εργασιακή ανασυγκρότηση του χώρου, η εκπόνηση στρατηγικού σχεδίου από το υπουργείο Πολιτισμού για τη στήριξη των εργαζομένων έπρεπε να έχει γίνει χθες.

Ιδιαίτερα σε έκτακτες περιστάσεις όπως η παρούσα, το υπουργείο Πολιτισμού οφείλει να διασφαλίσει τους ανθρώπους που παράγουν καλλιτεχνικό έργο ή εργάζονται σε οποιαδήποτε θέση για την ολοκλήρωση της παραγωγής του, όταν μάλιστα το κράτος τούς έχει υποχρεώσει να μείνουν μακριά από τις εργασίες τους.

Ποιος βασιλιάς; Απόλυτος μονάρχης!

Ποιος «βασιλιάς των σπορ»; Με ματς όπως το προχθεσινό στο «Ανφιλντ Ρόουντ» ο βασιλιάς γίνεται ελέω θεού μονάρχης, όπως ο Λουδοβίκος Ήλιος, ο ΙΔ΄, της Γαλλίας, ο «Το κράτος είμαι εγώ» («L' État, c'est moi»). Κι άσε τα υπόλοιπα αθλήματα να κάνουν τη δουλειά τους όπως και όσο καλύτερα μπορούν. Να τα αγαπάμε, να τα εκτιμάμε, να δίνουν πρωταθλητές, ρέκορντμαν, ολυμπιονίκες. Η γειτονιά, η αλάνα που γρατζουνίσαμε το γόνατο και μένει ακόμα το σημάδι, λέγεται μπάλα, ποδόσφαιρο.

Μεταλλάσοντας τη πληροφορία σε διασκέδαση

Διαβαίνοντας τον εικοστό πρώτο αιώνα, τον αιώνα που στιγματίζει η μεταμοντέρνα κοινωνία της πληροφορίας, οι άνθρωποι τείνουν να αναδειχθούν σε θηρευτές της ίδιας της πληροφορίας. Η ψηφιοποίηση και η ταχεία διάχυση της, την έκαναν προσιτή σε ευρείες μάζες του πληθυσμού και πλέον αποτελεί το σημαντικότερο συστατικό του νέου μέσου κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης, ενώ στα χέρια των ΜΜΕ τείνει να συνυφασθεί  με την διασκέδαση και την ακόρεστη κατανάλωση.

Τέρμα!

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Τεκμήρια της αγάπης μας οι ουλές από τα τραύματα που μας άφησαν οι «αναμετρήσεις», οι ενοχλήσεις από τα παλιά κατάγματα που αποκομμίσαμε στις «μάχες» μας στις κακοτράχαλες αλάνες της ελληνικής επαρχίας.