Σύντομα κι άλλες επιλογές από τα «κύριος» και «κυρία» στα αεροπορικά εισιτήρια στις ΗΠΑ

Αεροπορικές εταιρείες στις ΗΠΑ θα προτείνουν σύντομα στους επιβάτες κι άλλες επιλογές από τα «κύριος» και «κυρία», κατά τις κρατήσεις των αεροπορικών εισιτηρίων τους, μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο.

Από την 1η Ιουνίου, οι επιβάτες θα έχουν τη δυνατότητα να τσεκάρουν το «απροσδιόριστο» (unspecified) ή «άγνωστο» (undisclosed), δύο νέες επιλογές που θα προστεθούν στα έντυπα κράτησης, επισημαίνει σε μια ανακοίνωση σήμερα η Airlines for America (A4A), το λόμπι των αμερικανικών αεροπορικών εταιρειών.

Γιατί οι σύγχρονες σχέσεις αποτυγχάνουν;

Οι καιροί «αλλάζουν», οι ρυθμοί της καθημερινότητας «τρέχουν» και εσείς ακόμα περιμένετε τον πρίγκιπα του παραμυθιού να έρθει να σας αρπάξει. Ξαφνικά βρίσκετε έναν άνθρωπο, ενθουσιάζεστε, αλλά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όλο αυτό, «διαλύεται».

Τι συμβαίνει όμως και τις περισσότερες φορές, οι σχέσεις αποτυγχάνουν και πώς μπορεί να μας επηρεάσει η σύγχρονη πραγματικότητα;

Ο Eli Finkel, καθηγητής της κοινωνικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern, αναφέρει ότι πλέον δεν αρκεί να παντρευτεί κάποιος έναν καλό άντρα ή γυναίκα, καθώς όλοι προσδοκούν οι σύντροφοί τους να είναι τα πάντα γι’ αυτούς.

Πόσοι σπουδάζουν αυτό που θέλουν;

Ταλαιπωρούμε και βασανίζουμε τα παιδιά μας με τις εισαγωγικές εξετάσεις, τους κλέβουμε την εφηβεία, με αντάλλαγμα τις σπουδές. Σπουδάζουν, όμως, αυτό που θέλουν ή κάνουν μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς;

Πρέπει να ορίσουμε τι ακριβώς σημαίνει σπουδάζουν αυτό που θέλουν. Οι σπουδές γίνονται σε κάποιο αντικείμενο σπουδών σε μία πόλη στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο. Θεωρώ ότι σπουδάζει αυτό που θέλει αυτός που πετυχαίνει στο τμήμα που θέλει και στην πόλη που επιθυμεί. Αυτός δηλαδή που πετυχαίνει στη σχολή της πρώτης του προτίμησης. Οι υπόλοιποι που δεν πετυχαίνουν τη σχολή της πρώτης τους προτίμησης κάνουν κάποιους συμβιβασμούς, μικρότερους ή μεγαλύτερους κατά περίπτωση. Κάποιοι πετυχαίνουν το επιστημονικό αντικείμενο, αλλά όχι την πόλη της επιθυμίας τους, γεγονός δυσάρεστο για τις εποχές με τις οικονομικές δυσκολίες που ζούμε.

H χαμένη τιμή ενός μετακλητού

Πολύς λόγος τελευταία για τους μετακλητούς υπαλλήλους που προσλαμβάνονται σε πολιτικά γραφεία μελών της κυβέρνησης ή του Κοινοβουλίου. Πολλή παραφιλολογία, υψηλοί τόνοι, μαθήματα ηθικής από ακατάλληλους δασκάλους, πολύ υλικό για ανθρωποφαγία, ελάχιστη πληροφόρηση επί της ουσίας.

Ας ξεκινήσουμε με μια απλή παραβολή. Πείτε πως ένα γύρισμα της τύχης, ένα χέρι μαγικό σάς χρίζει υπουργό. Δεν είναι και κανένας άθλος άλλωστε, «γερό στομάχι χρειάζεται μόνο» έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, τα υπόλοιπα βρίσκονται. Το πρώτο πράγμα που θα κάνετε μόλις κοπάσει ο αλαλαγμός των συγχαρητηρίων είναι η επιλογή συνεργατών. Και εδώ αρχίζει ο τρόμος του πολιτικού. Ποιος θα με στηρίξει; Ποιος θα με προστατεύσει από παγίδες και διαρροές; Ποιος θα δουλεύει για μένα χωρίς συγχρόνως να οργανώνει τη δική του ανέλιξη πάνω στις αστοχίες μου; Ποιος θα με κοιτά στα μάτια και θα τραγουδά  χαρωπά κάθε πρωί το λαϊκό άσμα «όλα δικά σου μάτια μου και ο πόνος σου δικός μου»;

Π.Ο.Ε. - Υ.Π.ΠΟ.: «Οι επιλογές της Π.Ο.Ε-ΥΠ.ΠΟ. δικαιώνονται καθημερινά»

Ως Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε-ΥΠ.ΠΟ. αισθανόμαστε δικαιωμένοι για τη στάση μας, τη δράση μας και τις επιλογές μας σε όλη τη διάρκεια της περιόδου που οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο βρεθήκαμε μπροστά σε έναν πραγματικό πόλεμο. Δεχθήκαμε πανταχόθεν επιθέσεις με στόχους πέρα από την οικονομική και κοινωνική μας εξόντωση (δραματικές μειώσεις μισθών, διαθεσιμότητες, απολύσεις κ.α) και την ηθική μας διαπόμπευση (παραπομπές σε πειθαρχικά, ποινικά δικαστήρια για δήθεν πλαστά στοιχεία, επανέλεγχος συμβάσεων κ.α), προκειμένου να εξαϋλωθεί ο Δημόσιος Τομέας και τα φιλέτα του να παραχωρηθούν ως αντίδωρο στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα που τα εποφθαλμιούσαν.

Δέκα λόγοι που "έσπασε" η ισοτιμία ελβετικού φράγκου / ευρώ. Τι επιλογές έχουν οι Έλληνες δανειολήπτες

Πριν το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης  για να αγοράσει κανείς ένα ευρώ χρειαζόταν περισσότερο από 1,50 ελβετικά φράγκα. Από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και μετά το ευρώ άρχισε να πέφτει και το ελβετικό φράγκο να ανατιμάται  καθώς οι επενδυτές πουλούσαν ευρώ και αναζητούσαν ασφάλεια στο ελβετικό νόμισμα και μέχρι τον Αύγουστο του 2011 η ισοτιμία του με το ευρώ είχε φτάσει στο ένα προς ένα. Στην προσπάθεια της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας  από τη μια να προστατέψει την οικονομία της χώρας και από την άλλη να συνεισφέρει στην αποκλιμάκωση των πιέσεων, κερδοσκοπικών και μη, στο ευρώ, έλαβε την απόφαση,  στις 06 Σεπτεμβρίου του 2011, να δημιουργήσει μία τεχνητή, κλειδωμένη ισοτιμία του φράγκου με το ευρώ στο 1,20 έτσι ώστε ένα ευρώ να κοστίζει , σταθερά, 1,20 φράγκα. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να πουλάει φράγκα και να αγοράζει ευρώ, σε μία φάση που κανένας δεν ήθελε το ευρωπαϊκό νόμισμα. Με αυτόν τον τρόπο η Ελβετία παρείχε μία πολύ σημαντική στήριξη στο ευρωπαϊκό νόμισμα.