Ο Αρκάς και η ευτυχία του μισανθρωπισμού

Όποιος, λοιπόν, μισεί τους εφησυχασμένους, εκείνους που ζουν στην “καρακοσμάρα” τους κατά πως λέει κι ο λαός, “ενώ γύρω τους οργιάζει ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η πατριαρχία”, είναι διότι, πιθανότατα, μισούν τους ευτυχισμένους ανθρώπους. Και τούτο διότι μάλλον οι γονείς τους δεν τους αγάπησαν αρκετά ώστε να τους χαρίζουν κάθε πρωτοχρονιά το φλουρί της βασιλόπιτας. Γίνονται σαν τη Ρόζα, κι επιμένουν να φωνάζουν ενάντια σε έναν κόσμο - “κόλαση αδικίας κι εκμετάλλευσης”, αντί να γίνονται Θανασάκηδες που νοιάζονται μοναχά για το φαΐ και το κορίτσι.

Δυστυχία VS ευτυχία

Η ειδοποιός διαφορά τους δε βρίσκεται απαραίτητα στις εμπειρίες αλλά στις ερμηνείες και τον τρόπο σκέψης μας

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ευτυχισμένους από τους δυστυχισμένους ανθρώπους; Σίγουρα όχι η ύπαρξη ή μη αρνητικών συναισθημάτων, γιατί αρνητικά συναισθήματα βιώνουμε όλοι στη ζωή μας. Κι αυτό είναι και υγιές και απαραίτητο, γιατί όλα τα συναισθήματα έχουν κάποιο σκοπό και κάτι εξυπηρετούν. Στην πραγματικότητα, η διαφορά ανάμεσα στους ευτυχισμένους και τους δυστυχισμένους ανθρώπους δε βρίσκεται στα συναισθήματα αλλά στο πώς τα ερμηνεύουν και πως επιλέγουν να τα διαχειριστούν.

Υπάρχουν αναρίθμητες μελέτες που επιβεβαιώνουν πως ο χρόνιος αρνητισμός μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την υγεία και την ευτυχία μας. Έχει ακόμη αποδειχτεί ότι σε μεγάλο βαθμό τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται κυρίως από ένα λανθασμένο ή έστω διαστρεβλωμένο τρόπο αντίληψης της πραγματικότητας. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε αν όντως η ζωή μας είναι τόσο άσχημη (ώστε να δικαιολογεί τη δυστυχία μας) ή μήπως κάνουμε εμείς κάτι λάθος;

ΝΔ: H δυστυχία του να είσαι κυβέρνηση!

Όταν κέρδισε τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας τίτλος στο ΑΠ έλεγε: «Η εκλογή του είναι η τιμωρία του». Δεν πέρασαν τρεις μήνες και αρχίζει να επιβεβαιώνεται.

Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός βαδίζουν προς την απαξίωση, σε κλίμα… θριαμβολογίας για την τάχα μεγάλη αποδοχή τους από την κοινωνία-,για την οποία αποφαίνονται οι συνήθεις δημοσκόποι και επικυρώνουν οι συνήθεις γελωτοποιοί του βασιλέως.

Αλλά η πραγματικότητα αρχίζει να είναι σκληρή για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: δεν υπάρχουν χειρολαβές για να πιαστεί. Δεν έχει δικαιολογίες για τη κυβερνητική αδράνεια που βαφτίζεται κινητικότητα. Και την κοινωνική αφύπνιση που σχηματίζει κιόλας ποτάμια διαδηλωτών στη Σταδίου εναντίον της…λαοφιλούς κυβέρνησης.

Η ζωή αρχίζει στα 50

«Η ζωή γίνεται καλύτερη μετά τα 50». Μοιάζει σαν υπόσχεση. Μπορεί όμως να είναι και ευσεβής πόθος. Όχι, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο-συγγραφέα Jonathan Rauch, ο οποίος στο βιβλίο του «Η καμπύλη της ευτυχίας - Γιατί η ζωή βελτιώνεται μετά τα 50», μια μελέτη που επιχειρεί να αποδείξει ότι η ζωή δεν τελειώνει αλλά ουσιαστικά ξαναρχίζει στα 50, υποστηρίζει ότι το πόσο ευτυχισμένοι αισθανόμαστε μειώνεται σταδιακά αλλά σταθερά από την ηλικία των 20+ έως ότου περάσουμε το κατώφλι των 50, οπότε αρχίζει μια ανοδική πορεία που διαρκεί μέχρι σχεδόν το τέλος της ζωής. «Στο μέσο της ενήλικης ζωής μας αισθανόμαστε ανήσυχοι, αγχωμένοι και δυστυχείς», γράφει.

7 σκέψεις που θα σε κάνουν δυστυχισμένο

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν τόσο αρνητικά όσο και θετικά συναισθήματα. Άλλωστε, η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο χρόνος που αφιερώνει κανείς στα αρνητικά συναισθήματα και πόσο εύκολα επανέρχεται έπειτα από κάθε δυσκολία. Οι άνθρωποι που νιώθουν δυστυχισμένοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά και τρόπο σκέψης. Διαβάστε παρακάτω ποιες είναι οι επτά βασικές συνήθειες των δυστυχισμένων ανθρώπων.

Γιατί τα δυστυχισμένα ζευγάρια δε χωρίζουν;

Για τους περισσότερους ανθρώπους, ο γάμος πρόκειται για μια ευχάριστη και δοτική εμπειρία. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε ζευγάρια που είναι βαθύτατα δυσαρεστημένα με τον γάμο τους, αλλά παρόλα αυτά μένουν μαζί. Οπωσδήποτε θα υπάρχουν κάποιοι λόγοι που αυτοί οι δυστυχισμένοι άνθρωποι δεν απελευθερώνονται, δε λήγουν τη σχέση τους και δεν προχωρούν με τις ζωές τους. Αλλά οι ψυχολόγοι ακόμα προσπαθούν να κατανοήσουν το γιατί κάποια δυστυχισμένα ζευγάρια χωρίζουν, ενώ άλλα συνεχίζουν να μένουν μαζί.

Η επιστήμη των σχέσεων χαρακτηρίζεται κυρίως από τη θεωρία της αλληλεξάρτησης, που αναπτύχθηκε από τους κοινωνικούς ψυχολόγους Harold Kelley και John Thibaut πριν από μισό περίπου αιώνα. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο κάθε σύντροφος αξιολογεί την ικανοποίηση από τη σχέση του, υπολογίζοντας τόσο το κόστος, όσο και το όφελος. Όσο τα αντιλαμβανόμενα οφέλη υπερβαίνουν το κόστος, είμαστε ευτυχισμένοι μέσα στη σχέση μας.

Το χέρι στο νερό δεν είναι σαν το χέρι στη φωτιά

Η προσφυγική κρίση όλο και εντείνεται καθώς σχεδόν καθημερινά μετράμε νεκρούς στο Αιγαίο. Και όμως τα περισσότερα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αντί να πληροφορούν το κοινό ουσιαστικά, εστιάζουν είτε σε μεμονωμένες ιστορίες εθελοντών είτε επιδίδονται σε γενικευμένη κινδυνολογία με αρθρογράφους που παρουσιάζουν προσωπικές απόψεις ως τεκμηριωμένα γεγονότα.

Με αφορμή πρόσφατο άρθρο γνωστού δημοσιογράφου είναι καλό να δωθούν λίγα στοιχεία για τις συνθήκες διαμονής αλλά και το νομικό καθεστώς των Σύριων προσφύγων προτού επιχειρήσουν το ταξίδι στην Ευρώπη. Ίσως έτσι οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους στις βάρκες να γίνουν λίγο πιο κατανοητοί. 

Στον… πάτο των ευτυχισμένων λαών

Απόδραση και σήμερα από τη συνήθη ύλη, για τον λόγο ότι είναι δύσκολο άλλα να σκέφτεσαι και άλλα να αραδιάζεις, με όλα όσα βιώνουμε. Κι ας ανήκω στους αισιόδοξους, σ’ αυτούς που όταν συγχύζονται ακουμπάνε στον παρήγορο λόγο του θείου Τσέχοφ: «Αν σου συμβεί κάτι κακό, σκέψου ότι θα μπορούσε να σου λάχει κάτι χειρότερο».

Ελα όμως που υπάρχει το καλύτερο – και, πάνω στην ώρα, αυτή η διεθνής έρευνα με τις 158 ανά τον κόσμο ευτυχέστερες χώρες, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει αισίως την 102η θέση (υπάρχουν κι άλλες παρεμφερείς έρευνες, αλλά όλες κάπου εκεί στον πάτο μάς εμφανίζουν, παρέα με τριτοκοσμικές χώρες). Οι δέκα πρώτες ευτυχέστερες: Δανία, Νορβηγία, Ελβετία, Ολλανδία, Σουηδία, Καναδάς, Φινλανδία, Αυστρία, Ισλανδία, Αυστραλία.

Πεθαίνουμε Ευρώπη

Συνήθισα πια. Δεν μιλάμε άλλωστε για μια φάση που κρατάει μερικές ημέρες, μερικές εβδομάδες, μερικούς μήνες. Περάσανε κοντά πέντε χρόνια από τη στιγμή εκείνη που βρέθηκα στο σημείο που είμαι τώρα. Κι είναι φοβερό το πώς τελικά ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί και προσαρμόζεται σε καταστάσεις που μέχρι πριν δεν πίστευε ότι υπήρχε ποτέ περίπτωση να τις αντέξει. Είναι μια διαδικασία πρωτόγνωρη, ανακαλύπτεις σταδιακά πλευρές από τον εαυτό σου που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν, όλο αυτό μοιάζει με ένα μακροβούτι στα άδυτά σου, ανακαλύπτεσαι από την αρχή, γεννιέσαι και πεθαίνεις και γεννιέσαι ξανά και ξανά σε έναν διαρκή, φαύλο κύκλο μεταξύ ζωής και θανάτου. Το πιο περίπλοκο είναι ότι δεν μπορείς να μαντέψεις με σιγουριά αν θα ξυπνήσεις το επόμενο πρωί ζωντανός ή αν τα μάτια σου θα παραμείνουνε κλειστά, όχι πια από την πολλή εξάντληση αλλά γιατί θα σου έχει φύγει και η τελευταία ανάσα από τις αντοχές σου. 

ΟΟΣΑ: Δυστυχέστεροι όλων οι Έλληνες

Σημαντικό χάσμα μεταξύ πλουσιότερων και φτωχότερων Ελλήνων καταγράφουν στοιχεία του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με τα οποία το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού κερδίζει έξι φορές περισσότερα από το φτωχότερο 20%.

Σε έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης για τον Δείκτη Καλύτερης Ζωής οι Έλληνες είναι λιγότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.

WSJ: "Αυτοί είναι οι αριθμοί που πονάνε την Ελλάδα"

Τα ερείπια της μνημονιακής Ελλάδας σε αριθμούς παρουσιάζει η Wall Street Journal, σε δημοσίευμα με τίτλο "Αυτοί είναι οι αριθμοί που πονάνε την Ελλάδα". Παραθέτοντας 12 αριθμούς, η εφημερίδα δίνει την εικόνα της απάνθρωπης καθημερινότητας που "έφτιαξαν" για τους Έλληνες οι εγχώριες κυβερνήσεις και οι δανειστές.

Ψυχρά αλλά εύγλωττα τα στατιστικά που παραθέτει η Wall Street Journal, έχουν ως εξής:

Αυτή είναι η "στεθαρότητα" που παραδίδουν

Ο Αντώνης Σαμαράς κι ο Βαγγέλης Βενιζέλος ορκίζονται στη «σταθερότητα» που έφεραν στη χώρα. Ας δούμε, λοιπόν, με αριθμούς τη «σταθερότητά» τους:

Οι στατιστικές της φρίκης!

Μια «ακτινογραφία» των συνεπειών της πολιτικής των μνημονίων

Η ύφεση και τα μνημόνια εξανέμισαν κάπου 65 δισεκατομμύρια ευρώ το 2013 σε σύγκριση με το 2008 από το ΑΕΠ της χώρας. Το ίδιο διάστημα ο πέλεκυς των μνημονιακών κυβερνήσεων έκοψε από τους μισθούς πάνω από 23 δις ευρώ, ενώ οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά τα 2/3 και οι καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών περίπου κατά 36 δις ευρώ.

Οι αριθμοί μπορούν να καταγράφουν με σαφήνεια τα «θαύματα» που επιτελέστηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 5-6 χρόνια από τις κυβερνήσεις των δύο κομμάτων, που διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας για να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο, σε συνεργασία- κατά περιόδους- σε συνεργασία και με άλλες (εξαφανισμένες σήμερα ή υπό εξαφάνιση αν δεν λάβουν έξωθεν βοήθεια) δυνάμεις, όπως ο ΛΑΟΣ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά σίγουρα αδυνατούν να περιγράψουν το μέγεθος της ανθρωπιστικής καταστροφής, που συντελέστηκε στο όνομα της δήθεν εξυγίανσης και της δήθεν ανάπτυξης.

Ούτε οι άνθρωποι, ούτε οι αριθμοί...

Πριν από τρεις δεκαετίες, το εφιαλτικό όραμα της πρωθιέρειας του νεοφιλελευθερισμού Μάργκαρετ Θάτσερ για την "κοινωνία των δύο τρίτων" προκαλούσε ανατριχίλα στη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων, έστω κι αν αρκετοί το θεωρούσαν τότε κάτι σαν "σενάριο πολιτικής επιστημονικής φαντασίας".

Τέταρτη πιο δυστυχισμένη χώρα η Ελλάδα – Πιο ψηλά και από τη Συρία

Την τέταρτη θέση ανάμεσα στις δέκα πιο δυστυχισμένες χώρες του κόσμου καταλαμβάνει η Ελλάδα, όπως δείχνουν τα στοιχεία έρευνας της Gallup.

Μάλιστα, η Ελλάδα βρίσκεται μία θέση πάνω από τη Συρία, η οποία μαστίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο.

Η "ευρωκρίση" πέρα από τις ωραιοποιήσεις των αριθμών

Ζοφερή είναι η εικόνα της Ευρώπης που παρουσιάζει μετά από 5 χρόνια κρίσης η Κέρστιν Γκάμελιν, κάνοντας λόγο για ωραιοποιήσεις και αριθμούς που ευημερούν, ενώ οι χώρες της κρίσης βουλιάζουν.

Ξεκινώντας με τη διαπίστωση ότι η προσαρμογή των αριθμών στις επιθυμίες μας είναι εφικτή, αλλά όχι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης, η Κέρστιν Γκάμελιν επιχειρεί στις σελίδες της Suddeutsche Zeitung, μια «άλλη» ανάγνωση της ευρωκρίσης και της εξέλιξής της. Μια ανάγνωση που διαφέρει αισθητά από εκείνη που προβάλλουν οι υπουργοί του eurogroup και οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης.

Η δυστυχία να είσαι Ελληνας

ΠΤΩΣΗ 31% ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΣΕ 3 ΧΡΟΝΙΑ.

ΟΗΕ: 20 Μαρτίου «Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας»

Με αφορμή τη «Διεθνή Ημέρα Ευτυχίας» που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ κι εορτάζεται σήμερα 20 Μαρτίου, η Eurostat δημοσίευσε μία σειρά από δείκτες που σκοπό έχουν να μετρήσουν την ποιότητα διαφόρων πτυχών της ζωής στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. το 2012 κι οι οποίοι συμπληρώνουν τον βασικό δείκτη -το ΑΕΠ- που παραδοσιακά αποτιμά την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.

Τέταρτοι πιο δυστυχισμένοι μαθητές οι Ελληνες

Οι καλές επιδόσεις στα διαγωνίσματα δεν σημαίνει πάντα και τα πιο χαρούμενα παιδιά στο σχολείο.

Οι καλύτεροι βαθμοί και τα πιο ευτυχισμένα παιδιά αποτυπώνται στα αποτελέσματα μίας παγκόσμιας έρευνας σε δείγμα περισσοτέρων των 500.000 παιδιών ηλικίας 15 ετών. Οι Έλληνες μαθητές συγκαταλέγονται στην 4η θέση στο συνδυασμό επίδοσης και κακής διάθεσης...

Η τριετής διεθνής έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) συγκρίνει τις επιδόσεις στα τεστ μαθητών από 65 χώρες. Η κατάταξη της ευτυχίας βασίζεται στο ποσοστό των μαθητών που συμφωνούν ή διαφωνούν με τη φράση «Είμαι χαρούμενος στο σχολείο».

Πρωτογενές πλεόνασμα δυστυχίας

Το τροπάριο της "κομματικής υποκίνησης των κινητοποιήσεων" ξανάπιασαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, με στόχο να δυσφημήσουν τις απεργίες που ξεκινούν και να περιορίσουν την πολιτική δραστικότητά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση ανακαλύπτει "υποκινητές" των κινητοποιήσεων στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Συνήθως, όμως, με μια τέτοια μυωπική ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας, οι κυβερνήσεις οδηγούνται... ανεπαισθήτως στην ήττα.

Χρειάζεται να είναι κανείς μίλια μακριά από την κοινωνία για να αποδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική αιτία και την οργανωτική ικανότητα των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων. Μπορεί η κυβέρνηση να ελπίζει στα σοβαρά ότι η εικονική πραγματικότητα του "πρωτογενούς πλεονάσματος" θα εξαφανίσει την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής των πολιτών;

19χρονος: «Κύριε Σαμαρά ο πατέρας μου αυτοκτόνησε, για ποιο πλεόνασμα μιλάτε;»

19χρονος μέσω του blog του αποδομεί με τον δικό του τρόπο το «success story» της κυβέρνησης και το «πρωτογενές πλεόνασμα» που συνέχεια κάθε μέρα στα κανάλια μας κάνουν πλύση εγκεφάλου.

«Είμαι 19 χρονών, φοιτητής & ανασφάλιστος εργαζόμενος σε 2 δουλειές που μου πίνουν το αίμα. Δεν παραπονιέμαι. Στην Ελλάδα της κρίσης τους, το να έχω δύο δουλειές, έστω και αν μαζί αθροίζουν 750 ευρώ μηνιαίως με καθιστούν προνομιούχο. Από αυτές τις δουλειές εξάλλου έχει φαγητό η μητέρα μου και η 12χρονη αδερφή μου. Δεν έχω και πολλές επιλογές. Όντας ανασφάλιστος είμαι και φοροφυγάς. Ναι ναι, αυτός που ψάχνει όλη μέρα η κυβέρνηση.