Έλεγα σε έναν Ιρανό πολιτικό επιστήμονα ότι στην Ελλάδα ξεκινάγαμε τη
μέρα μας με προσευχή στο σχολείο και ότι σε κάθε αίθουσα πάνω από τον
πίνακα κρέμεται ο Ιησούς Χριστός. Δε με πίστευε. Αισιόδοξα σκεπτόμενοι, η
αλλαγή στη διδασκαλία των θρησκευτικών μπορεί να φέρει στη σχολική
αίθουσα έναν πλουραλιστικό διάλογο, αντίδοτο στην «τυφλότητα» της
ξενοφοβίας, τώρα που το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Τα μοντέλα
διδασκαλίας των άλλων ευρωπαϊκών χωρών είναι άραγε όντως πιο
«εξευρωπαϊσμένα»;
Στην Ελλάδα της
«ατάραχης» κοινωνικής ομοιογένειας και της ελληνοχριστιανικής κυρίαρχης
κουλτούρας, δε βάλαμε για χρόνια στο δημόσιο διάλογο ζητήματα που άλλα
ευρωπαϊκά κράτη -κυρίως λόγω των μειονοτικών και μεταναστευτικών ομάδων
τους που ενίοτε συνδέονται και με το αποικιοκρατικό παρελθόν τους-
κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μερικές δεκαετίες νωρίτερα, αν και όχι πάντα
επιτυχώς.